তোমাৰ প্ৰেমত পৰিবলৈ আৰু কত পৰ ? :হৃষীৰাজ

তোমাৰ শব্দবোৰেৰে মোৰ উশাহ আৰু

তোমাৰ ভাৱনাবোৰ মোৰ মন শৰতৰ জোনাক |

তুমি প্ৰেমৰ ৰাগীৰ এপিয়লা ৰঙা মদিৰা

আৰু ম‍ই ব্যকুল সেই নিচাত উতলিবলৈ

তোমাৰ প্ৰেমত পৰিবলৈ আৰু কত পৰ ?

তুমি ৰৈ আছা দূৰণীত,

বন্ধ তোমাৰ চৌপাশ

ম‍ই বিশৃংখল, মোহান্ধ, ভয়াৰ্ত

নাজানোঁ, কেতিয়ালৈ মুকলি হ’ব

তোমাৰ আঁচলত আবদ্ধ সেই জোন ;

যাৰ জোনাকত তিতি বুৰি

কবিতা লিখাৰ হেঁপাহ মোৰ বহুদিনৰ |

তোমাৰ চকুৰ পতা জাপ খাওঁতেই কিজানি

প্ৰাণ পাই উঠে হুছেইনৰ তুলিকা ,

তোমাৰ চাৱনিৰ বৰষাত গাভৰু হয়

মোৰ হৃদয়ৰ মোহনা |

তুমি হিয়াত ৰুণু ৰুণু সুৰ তুলি যোৱা

এটি পাহাৰী চিফুঙৰ মাত ,

বেলি লহিয়াওঁ লহিয়াওঁ কৰা এটি পথৰুৱা বাট |

তোমাৰ পদূলীত এজুপি খৰিকাজাঁই দেখিলোঁ; ৰাতিপুৱা,

ৰূপোৱালী হাঁহিবোৰেৰে সি ফুলি উঠিছে |

সেউজীয়া জপনাখন খুলি থ’বা আলফুলে,

কিজানি সোমাবলৈ পাৰোৱেই ধীৰে ধীৰে |

আৰু কত পৰ ৰখাই থ’বা মোক, বসন্তৰ ঠিকনা বিচাৰি

শীতৰ বাতৰি বিচাৰি

নৈৰ বিষাদ বিচাৰি

আকাশৰ অভিমান বিচাৰি

তোমাৰ প্ৰেমত পৰিবলৈ আৰু কত পৰ ?